در غرب صلیبی هایی که گویا عازم آزادی بیت المقدس بودند، قسطنطنیه را اشغال و غارت کرده و به این ترتیب زمینه فروپاشی امپراتوری بیزانس را فراهم آورده بودند و در شرق نبوغ نظامی چنگیز خان سبب شده بود قشون منظم مغول به سرعت همه جا را تسخیر کند. 

درست در این میانه هیاهو، در شهر قونیه عالمی مسلمان زندگی می کرد. این شخصیت ممتاز که اکثریت مردم، مولانا را به معنای سرورمان خطابش می کردند هزاران مرید و شیفته داشت، مولانا یا همان جلال الدین محمد مولوی در سال 1244 با شمس تبریزی آشنا شد. شمس از دراویش قلندریه بود و نتیجه آشنایی مولانا با شمس باعث شد که مولانا از دایره قواعد مرسوم پا فراتر بگذارد و به اهل دلی مخلص، مدافع آتشین عشق، بانی سماع و شاعری پر شور بدل شود، و آثار معظمی که از خود به جا گذاشت لقب "شکسپیر عالم اسلام" را برایش به ارمغان آورد. هدف اصلی آن به کمال رسیدن انسان و جنگیدن با منیتش و غلبه بر نفسش بوده است. 

نخستین قاعده از قواعده چهل گانه شمس کلماتی است که برای توصیف پروردگارش به کار می رود. در واقع همچون آینه ای است که خود را در آن می بینیم، هنگامی که نام خدا را می شنوی ابتدا اگر موجودی ترسناک و شرم آور به ذهنت بیاید، به این معناست که تو نیز بیش تر مواقع در ترس و شرم به سر می بری، اما هنگامی که نام خدا را می شنوی ابتدا عشق و لطف و مهربانی به یادت بیاید، به این معناست که این صفات در وجود تو نیز فراوان است. 

گفتن واقعیت به دیگران اغلب باعث عصبانیت شخص می شود و اگر از "عشق" بگویی خشن می شوند و از عصبانیت دهانشان کف می کند و از تو متنفر می شوند. 

زیرا به هیچ متمم و صفتی نیاز ندارد عشق 

خود به تنهایی دنیایی است عشق 

یا درست در میانش هستی، در آتشش

یا بیرونش هستی، در حسرتش.

چون عشق جوهره و هدف اصلی زندگی است، چنان که مولانا به ما یاد آوری کرده است، روزی می رسد که عشق به چابکی گریبان همه را می گیرد، حتی گریبان آنهایی را که از او فراری اند، حتی گریبان کسانی را که از کلمه"رمانتیک" مثل نوعی گناه استفاده می کنند. 

مولانا خودش را خاموش می نامید یعنی ساکت، انسانی که کار و بارش، هستی اش، چیستی اش، حتی هوایی را که تنفس می کند چیزی نیست جز کلمه ها و امضایش پای بیش از 50هزار بیت پر معنا. 

شاعری که تخلصش "خاموش" بوده ارزشمندترین اثرش را با "بشنو" شروع می کند. راستی خاموش را می شود شنید؟ 

در واقع همه بخش های این رمان نیز با همان حرف بی صدا شروع می شود، نپرس چرا؟ جوابش را تو پیدا کن و برای خودت نگه دار، چون در این راه چنان حقایقی هست که حتی هنگام روایتشان هم نباید از پرده راز در آیند. 

در واقع این کتاب دو موضوع را دنبال می کند اللا روبینشتاین ویراستار و رمان نویس که دارای سه فرزند و شوهرش بنام دیوید که در زمینه دندانپزشکی طبابت می کند و نوع نگرش اللا به زندگی و خانواده اش باعث بوجود آمدن مشکلاتی می شود و شمس تبریزی نیز درویشی که برای جستن حقایق زندگی، تبریز را برای همیشه ترک می کند که در ادامه مطلب، کتاب را دنبال می کنیم...

 

https://www.civilica.com/p/84846
ادامه مطلب

در گام اول بایستی یک نگاه جدید از مفهوم انزوا را که به صورت نیروهای القاء شده از سوی چنین فضاهایی با هجمه ای از اطلاعات ما را در تیر رس خود قرار داده است و روزنانه با آنها مواجه هستیم داشته باشیم.

آیا فضای مجازی لزوما باعث انزوای اجتماعی می شود، و اینکه آیا ما در دنیای واقعی هم چیزی به نام انزوای اجتماعی داریم یا خیر؟ در واقع انزوای اجتماعی یکی از روش هایی است که در دنیای واقعی نیز آن را انتخاب می کنیم، در واقع موضوع را اینگونه بیان کنیم که انسانها 6 روش برای برقراری ارتباط با یگدیگر را دارند و زمانی که به هم می رسند در فکر این هستند که باید چه کاری انجام بدهند. و از طرفی فرهنگ هر جامعه و خانواده نیز غالب اصلی شخصیتی هر کاربری با فعالیت های متفاوتی که در فضاهای مجازی همچون اینستاگرام دارد ارتباط مستقیم و معناداری دارد. اما به لحاظ تاثیر اینستاگرام از جنبه های مثبت و منفی آن بر کاربران که منجربه انزوای اجتماعی می شود بررسی شده است،  می توان گفت وقتی اعضای خانواده وارد خانه می شوند و با هم هستند فکر می کنند چه کار باید بکنند و یا اینکه وقتی در داخل آنسانسور قرار می گیریم که یک نفر دیگر نیز جلوتر از ما داخل آسانسور است در چنین شرایطی سوال مهمی که برای ما ایجاد می شود این است که این تایمی را که با هم هستیم یک زمان مشخصی بین سی ثانیه و در نهایت یک دقیقه است  باید چه کار کنیم و حتی وقتی برای میهمانی دعوت می شویم و در یک جمع خانوادگی از فامیل و یا دوستان قرار می گیریم دوست داریم زمانی را که با هم هستیم مدیریتش کنیم که در اصطلاح به آن اتچ زمان گفته می شود، اما برعکس اگر در میهمانی که دعوت شده ایم سکوت کنیم بیشتر یک انزوا است در واقع بعضی ها وقتی بهم می رسند روشی به نام انزوا را انتخاب می کنند. و انتخاب این گزینه جدای از فرهنگ غالب بر میگردد به فقر سواد رسانه ای بدلیل اینکه سواد رسانه ای به ما می آموزد که در هر شرایطی از فضاهای فضاهای مجازی و مواجه با هجمه ای از اطلاعاتی که در اختیار ما قرار می گیرد چه تدبیری بیندیشیم اما به دلیل فراگیر شدن ابزارهای ارتباطی و توسعه خدمات اینترنتی هیچ محدودیتی برای فعالین فضاهای مجازی وجود ندارد و همه این فعالین دارای سواد رسانه ای نیستند پس بنابراین ساده ترین روشی که می توان از آن مدد جست مواردی هست که در این مطلب به آن اشاره شده است.

یکی از روش هایی را که ما برای سازماندهی زمان استفاده می کنیم انزوا است، انزوا یعنی در واقع تو خودمونیم، در افکارمونیم و در دنیای خودمون هستیم و هیچ تعامل و گفتگویی با آدم های اطراف خودمان نداریم یعنی چیزی برای ارائه کردن نداریم، دانش ما در حدی نیست که بتوانیم در فضایی که هزاران کاربر با شخصیت های مختلفی از سطح متفاوتی جامعه حضور دارد عرض اندام کنیم در واقع قبل از اینکه فضای مجازی و اینترنت وارد زندگی مان بشود خیلی از افراد بوده اند که در جمع و در اجتماع حضور داشته اند ولی باز در انزوا بوده اند. شما یک نگاه اجمالی به میهمانی های خود داشته باشید ببینید افرادی که به فضای مجازی نمیروند و خیلی رفیق نیستند با دنیای مجازی، و یا اینکه  وقتی میهمانی هستند به چه شکلی به انزوا فرو میروند،  تا حال در میهمانی ها با اشخاصی برخورد داشته اید که یکی از  میهمان ها ساکت و منفعل باشد یعنی از وقتی که در میهمانی حضور دارد تا زمانی که میهمانی را ترک می کند. برای سازماندهی زمانش تلویزیون را انتخاب می کند و مشغول تماشای برنامه های تلویزیونی می شود یا کسایی که میهمانی می روند از همان بدو ورود درخواست می کنند که فلان شبکه تلویزیون را تماشا بکنیم و تمام میهمانی در همین امر خلاصه می شود و سوالی که ایجاد می شود این هست که ما میهمانی هستیم و دور هم جمع شده ایم تا با هم تامل داشته باشیم و از حضور هم لذت ببریم و یا صرفا به جهت تماشای برنامه های تلویزیونی دور هم جمع شده ایم. این امر نشان از مسافران دیجیتالی می باشند که همگام با پیشرفت تکنولوژی نبوده اند.

و یا اینکه در میهمانی متوجه حضور کسی می شوید که به شما نگاه می کند و به صحبت های شما گوش می دهد و در جهت تایید صحبت های شما سر هم تکان می دهد ولی کاملا احساس می شود که انگار کلا در جمع نیست و فکر و روحش جایی دیگری است. به این اتفاق می گویند انزوا، (من در جمع هستمو، دلم جای دیگری است) در واقع این افراد در دنیای واقعی و چه در دنیای مجازی اون روشی را که برای پر کردن زمان خود استفاده کرده اند انزوا است. دقیقا مثالی که در خصوص آنسانسور زده شد این افراد هنگامی که در کابین آسانسور هستند و همسایه طبقه بالایی را می بینند یا سرشون پایین است و یا به دکمه های آنسانسور خیره شده اند و یا مدام به ساعتشون نگاه می کنند. تا تایم کوتاهی را که در آسانسور هستند سپری کنند.

خیلی ها هم در فضای مجازی برای برقراری تعامل و تبادل اطلاعات انزوا را انتخاب می کنند، در گروه هستند و پیام های منتشر شده را دنبال می کنند ولی هیچ پیامی نمی دهند. و هیچ عکس العملی از خود نشان نمی دهند در واقع در فضای مجازی نیز انزوا را انتخاب کرده اند این عمل مانایی از حق انتخاب نداشته و ندارد و بر میگردد به سبقه کاربری که به اختیار این فضا را انتخاب کرده است و به صورت منفعل ظاهر می شود که عدم از آگاهی درک پیام های رسانه ای را در فضاهای مجازی دارد.

دومین روش که آدم ها بیشتر وقتشان را با هم سپری می کنند، متوسل می شوند به یک سری مناسک مانند احوالپرسی خانواده و پدر و مادر و سرو نوشیدنی و غذا و در نهایت پذیرایی که در هر میمهانی مرسوم است که بعد از پایان مراسم میهمانی متوجه می شوند که در جمع میهمانی هیچ تعامل اثربخشی اتفاق نیافتده است و فقط کل انرژی و تمرکز خود را برای پذیرایی از میهمان ها صرف کرده ایم. که این عمل باعث می شود که ما نتوانیم به هم نزدیک بشویم و با هم صمیمی شویم. مراسم تولد هم اگر توجه کرده باشید کاملا مشخصه که از قبل یک سری دستور العمل هایی را برای ما دیکته کردند مثلا کادوی تولد را کی باز کنیم، کیک را کی ببریم کی باید موزیک بزاریم و کی با هم دیگر صحبت بکنیم و خیلی از مراسم هایی که ما داریم یعنی مراسم برنامه ای است که ما زمانی را با هم سپری می کنیم حالا بعضی اوقات می توانیم از مراسم خوب استفاده کنیم و با هم صمیمی و به هم نزدیک بشویم و یا برعکس آن باشد.

برای استفاده بهینه از زمان بعضی اوقات نیز وقت گذرانی می کنیم یعنی دور هم جمع می شویم و ساعتی را با هم صحبت می کنیم و مخصوصا خانم ها در چنین مراسم هایی درباره موضوعات خاصی صحبت می کنند. راجب آشپزی، راجب فرزند پروری و راجب موضوعاتی که مشترک هستند. موضوعاتی که مورد علاقه آنها هست مانند قیمت دلار، طلا، بنزین، ماشین و خانه است که درباره آنها صحبت می کنند. در واقع وقت گذرانی می کنند خیلی از وقت ها آدم ها بخاطر اینکه در میهمانی سازماندهی وقت بکنند چه جوری وقت گذرانی کنیم به جوک گفتن می پردازند. یا بازی، مثلا پانتومی بازی می کنند و یا هر بازی که خانواده ها بلدند. در واقع آنها دارند وقت گذرانی می کنند. با هم تعامل می کنند از طریق وقت گذرانی آدمهایی هم که به فضاهای مجازی ورود می کنند وقت گذرانی را دارند و مدام با ارسال پست های جوک و علمی مشغول وقت گذرانی هستند. بعضی از آدمها اجتماعی اند، چقدر کار اینها درسته ولی نگاه کنید این افراد به ما نزدیک می شوند با ما تعامل می کنند ولی فقط در لایه سطحی و فقط با ما وقت می گذرانند.

در واقع وقتی که با هم هستیم کار و فعالیت هدفمند انجام می دهیم یا کار پروژه ای را شروع می کنیم یا زن و شوهری که با هم هستند تصمیم می گیرند برای تمیز کردن انباری با هم تعامل داشته باشند. یا مثلا دور هم جمع بشیویم سبزی پاک کنیم. یک کار هدفمندی را در نظر می گیرند تا زمانی را که در کنار هم هستند پر کنند. بعضی وقت ها که نمیتوانیم صیمیمی بشیم و یا بلد نیستیم که صمیمی بشیم تصمیم می گیریم که جمعه ها بریم انباری را تمیز بکنیم. دقت کنید که ما چه جوری از صمیمی شدن داریم فرار می کنیم.

یکی از روش های سازماندهی زمان بازی های روانی است در بازی های روانی تصمیم می گیریم کاری را بکنیم که هم حال طرف را بگیریم و هم حال خودمان را می گیریم مثلا در یک میهمانی از طرف یکی از میهمانان مطرح می شود که ما هفته گذشته رفته بودیم به کیش و در فلان هتل بودیم و سرویس دهی آن هم عالی بود همانطوری که در حال ادامه تعریف کردن از کیش هستیم یکی دیگر از اعضای آن مجلس در پیرو صحبت های ایشون میگه ما هفته گذشته فلان هتل رفته بودیم که در خاورمیانه تک هست در واقع داخل بازی افتاده ایم که هر کدام سفر خود را از دیگری برتر و شاخص تر می دانیم و می پسندیم.

و آخرین روش سازماندهی زمان صمیمیت که این روش از بهترین روش ها است که آدم ها بتوانند با هم باشند رابطه انسانی بنیادش در صمیمیت است که من راحت باشم و احساسم را به شخص مقابل انتقال دهم. خانواده هایی که صمیمیت در بینشان است آنها بهتر می توانند راجب رویاهاشون صحبت بکنند، می توانند درباره نگرانی هایشان صحبت بکنند. راجب ترس هاشون و علاقه هاشون صحبت کنند. مطمئنا حضورشان در فضای مجازی حضور بهتری است. حضور مطمئن تری است و در دنیای واقعی هم به هم فیت بک های بهتری را می دهند. و ارتباط های بهتری را دارند. حال به این شش تا روش توجه کنید و ببینید قالب رفتار شما کدام یک از این شش روش می باشد. و در خانواده و در ارتباطی که با همسرتان هستید نشانه انزوا را تجربه می کنید و یا مناسکی است و یا وقت گذرانی می کنید یا خدایی نکرده بازی های روانی و یا با هم بهتر و صمیمیت و در واقع یک ارتباط تنگاتنگ با هم دیگر دارید. برای اینکه ما بتوانیم اطرافیان، خانواده و دوستان و یا فرزندان خود را به صمیمت دعوت بکنیم باید اول از خودمان شروع کنیم. باید برای محقق شدن این امر نشست هایی را بگذاریم و با همسر، فرزند و آشناهایمان درباره خودمان و دغدغه هامون صحبت کنیم.

در نتیجه کسایی دچار انزوای اجتماعی می شوند که نمی دانند که چه جوری زمان خود را پر کنند. و این زمان را در فضاهای اجتماعی می گذارند و نکته اساسی موضوعی نیست جزء اینکه افراد در این فضاها به صمیمیت نمی رسند. ولی از طرفی اکثر اوقات شاهد این مسئله هستیم که صمیمت ما در دنیای مجازی بیشتر از دنیای واقعی است. که این موضوع به ندرت اتفاق می افتد.

جنس پیام های مجازی بیشتر وقت گذرانی، مراسمی، احوالپرسی است و یا بحث علمی انجام می شود که می توان از آن به عنوان یک فعالیت هدفمند یاد کرد.

https://www.civilica.com/p/84846